У музеі прадстаўлены прылады працы для ўборкі і апрацоўкі ільну.
Нашы продкі славіліся і славяцца майстэрствам вырошчвання гэтай неабходнай у гаспадарцы расліны. Лён у даўнія часы апрацоўвалі ўручную. Калі лён вырастаў, яго рвалі рукамі і сушылі. У музеі размешчаны фатаграфіі апрацоўкі лёну.
Каб аддзяліць семя ад ствала, білі невялікімі драўлянымі пранікамі. Семя захоўвалі да наступнай вясны. Затым ствалы льну расцілалі на лузе, потым сушылі.
Трапло – тонкая дошчачка лапатападобнай формы для ачышчэння валакна ад кастрыцы.
Ачышчанае валакно часалі на грэбнях. У нас прадстаўлены два віды ( жалезны і драўляны). Пасля атрымлівалася гатовае валакно. Гэта галоўная сыравіна для ткацкага промыслу.
Затым пражу пралі на калаўроце.
У каго не было калаўрота, выкарыстоўвалі прасніцу і верацяно.
Верацяно — прылада для ручнога прадзення льну, воўны, пянькі. У старажытныя часы для гэтага служыла драўляная, крыху завостраная палачка даўжынёй 20-30 см з завостраным верхам, патоўшчаным нізам, на які для павелічэння вагі надзявалі прасліца, і вострай пяткай. Яго выстругвалі нажом або выточвалі з бярозы, ясеню, грушы.
Прасніца (з кудзеляй) — драўляная прылада для прадзення воўны, льняной і пяньковай кудзелі.
З дапамогай матавіла змотвалі і размотвалі маткі пражы.
Гэта віток (матавіла), на яго наматвалі ніткі.
Пасля таго, як кудзеля была спрадзена, яе адбельвалі. У працэсе адбельвання маткі пражы вымочвалі ў шчолаку, паласкалі і развешвалі на сонцы. Часам пражу фарбавалі. Асноўнай сыравінай для фарбавання ў хатніх умовах служылі натуральныя фарбавальнікі: адвары або настоі лісця, кары дрэў, сцяблоў, кветак, каранёў траў. У выніку змешвання розных кампанентаў атрымлівалі патрэбны колер.
А потым пачыналі ткаць на кроснах. У сакавіку, калі дзень павялічваўся, у хату прыносілі ставы і ўвесь панарад: ніты, бёрды, набіліцы і інш. У наладцы красён і ткацтве звычайна ўдзельнічалі 2 – 3 жанчыны.
Кросны на змаглі паставіць у музеі з-за невялікіх памераў пакоя. На кроснах ткалі.
Палатно вымочвалі, выбівалі пранікам на рэчцы, паласкалі, а затым рассцілалі на роснай траве для бялення пад сонечнымі промнямі.
У залежнасці ад валакна і майстэрства ткачыхі палатно атрымлівалася рознай якасці. Самае грубае ішло на мяхі, іншыя гаспадарчыя патрэбы, тонкае – на адзенне, ручнікі і г.д.
